'Ruhun sessiz yankısıydı gölgeler'......
Sesimde boşlukta yankılanıyor çığlık çığlığa,
tınısı yok sesimin; rengi yok sözcüklerimin çırılçıplaklar
Ve karlar altındadır coğrafyam…
Ömrümüze bir kış daha geldi, üşüyoruz.
Toprak damlı evlerin hayalini kuşatıyor gece.
Yazgısı değişmeyen coğrafyam karlar altında.
Kar pisliği örtendi, öyle öğretmişlerdi bize.
Eskimiş yıllar biriktiriyorum yaşlı usumda.
Bir dere akıyor ömrümün kıyısından.
Çocukluğum çoktan yosun tuttu taşların gölgesinde.
Eskimiş yıllar biriktiriyorum yaşlı usumda.
Bir dere akıyor ömrümün kıyısından.
Çocukluğum çoktan yosun tuttu taşların gölgesinde.
Bir yaran olur, nefesini keser.
Ölümü anımsatır sık sık.
Gözlerin devrilir yuvarlağında.
Kan kaybederken kapanır kirpiklerin,
sonra,
uyanıverirsin acılar içinde,
Zamanı başa almak mümkün olsa alır mıydım?
Sorularımın yanıtını bulsam ıssız bir haziran gecesin de
başak rengi saçları olan sevgilimden; başa dönebilir miyim?
Karşı kıyısındasın artık yüreğimin.
Sen suçtun ben sustum.
Kar mı nankör, toprak mı iyilik yaptığını sanıyor?
Üşümesin istiyor Toprak Ana,sıcak koynunda saklamak istiyor su olmuş kar’ı.
Ama kar diyor ki’ erirsem kâr değilim,bırak kalayım özümde.Günlerdir coğrafyamda bu kar-toprak ilişkisi yaşanıyor.’Tanrı bizi cezalandırıyor mu yoksa ödüllendiriyor mu ‘ diyorum; ’Allahın işine karışma’ diyor sığınmış anam.Bana kalsa sevmem ne karı nede beyazı.Ama yakışır kar çamın yeşiline,dağların doruğuna,çıplak ayaklara! ! ! !
Yağmıyor kar…Oysa bu vakitler bata çıka yürürdük sokaklarda..Sokak lambasında kar tanelerinin dansını seyrederdik en kristalinden…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!