Sözcükler dökülüyor kağıda,
En çokta hasret dökülüyor,
Satırlara dönüşüyor.
Sonra gözyaşı düşüyor her bir satıra,
Kuruyup da çiçek açıyor, umut oluyor.
Hep güzel oluyor sonunda kavuşmalar.
Şimdi dalsam uzaklara,
Çok uzaklara.
Sana rastlasam, baksam uzun uzun.
Rüzgar değse tenime, saçlarıma,
Savrulsa hayat, dağılsa hüzünler.
Yarınlar hep umutlu olsa.
Şimdi gökte mavi'nin içinde bembeyaz pamuk gibi bulutlar, ilerliyorlar yavaşça.
Dünya dönüyor, kuşlar uçuyor
Güneş tüm güzelliğiyle ısıtıyor alemi
Ağaçlar, çiçekler sallanıyor rüzgarla
İnsanlar koşuşturuyor, kalabalık ama yalnız sokaklarda
Çocukların şen kahkahaları oyunlar oynuyor yarınları düşünmeden
İnancın varsa seviyorsan, seviliyorsan, hissediyorsan hayatı, doğayı, kuşları, rüzgarı, güneşi, denizi...
Gece gökyüzüne bakıp yıldızları ve ayı gördüğünde yüzün gülüyorsa için huzur doluyorsa,
Uzun uzun deniz'i martıları izleyebiliyorsan
O muhteşem sesleri duyabiliyorsan,
Doğada hiç sıkılmadan yürüyüp nefes alabiliyorsan,
Kitap kokusunu toprak kokusunun derince içine çekebiliyorsan,
Öyle bir dünya isterim ki,
Sadece iyiler olsun, güzellikler, içten gülüşler, sorgusuz sualsiz sevgiler...
Öyle bir dünya isterim ki,
Herkes mutlu, umutlu, sağlıklı, huzurlu...
Kimsesiz çocukların olmadığı.
Hayvanların zarar görmediği.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!