Ezgi Erol Şiirleri - Şair Ezgi Erol

toprağın içinden, yeni yeryüzüne çıkmış bir solucan
ağlıyormuş toprak.
mutsuzluğu hissetmiş. ilk defa ve
ağlıyormuş toprak,
mutsuzluğunda...
minnettarmış solucan toprağa, toprakta solucana.

bir denizin için de, kaybolmuş gibi hissetmekteyim.
bazen...
aynı denizin içinde, tıpkı her kayboluşum gibi, denizi keşfetmekteyim.
kayboluşlar..
ah o kayboluşlar...
denizin içinde yolumu bulamamak sanırım en büyük korkum.

yan yana yürüyen iki kadın görüyorum.
düşündürüyor beni
kimlerdi acaba?
akraba mıydılar?
ah...
ya suçlularsa?

Yazmak istiyorum.
Belki de isteğim aslında haykırmak.
Anlaşılmak istiyorum.
Belki de isteğim aslında, kendimi anlamak

"Ben kimim?" diye sormak istiyorum.

kabuslarımda,
arsızlıklarımda,
tutarsızlıklarımda,
ıssızlığımda,
pişmanlıklarımda var!

kahkaha
galiba duymaya ihtiyacımız olan şey,
insanların kahkahaları, ne kadar mutlu eder
insanlar