Umut olunca yok,
Kendine teselli de veremiyorsun bu kez, Bulamıyorsun çünkü bir şey.
Neye atsan taş kesen elini oynatma mecalin kalmıyor,
Kime döner isen,
Melek yüzlü maskeler içi boş kimlikler.
İçerinde donan alevlerle yaşamayı öğreniyorsun yahut,
Yüzyıldır tanıdığım, Ötelerden gel avuç içlerinde biriktirdiğinle. Bir kış masumiyeti,bir yaz edasıyla dokun gönlüme. Ruhun ruhumda yok olurcasına şiir şiir baksın gözlerin, Erisin kimliklerimiz, ne zaman ne mekan bir lahza. Son perdesi ol oyunun,en unutulmazı karakterlerin. Sözlerimiz tango ederken karanlıkta,karlar yağsın ak-u pak duygularla üstümüze. Sokak lambaları şahit olsun,gecenin suskun kaldırımlarında attığımız isyankar adımlara. Tüm sarhoşlar kıskansın içmeden sarhoşluğumuzu,unutup bir an kim olduğumuzu,
Ve gecenin bağrında uyuyarak sabahı bilmeden,bir annenin kollarında huzurla ölürcesine...
Kapa gözlerini evlat kapa,
Düşündükçe var olanlar yok artık.
O bir Zeus Olymposta, bir Hera,
Tanrı bile ağlamıyor sana artık.
Şiir şiir haykırmak düşmüşse payına,
En derinine gömülü gönüller vardır biriktirdiğin
Ve yıllanmış dostlukların tadı başka bir lezzet olur dilinde.
Refakatçindir görünmeyen hastalıklarında, baş ucu kitabındır bazan da vazgeçemediğin uykusuz anlarında.
İmdatlarına yoldaş olur zifiri karanlığa sevdalı yollarda,
Arkana yaslandiğın daş misali güvenilir.
Şakaklarimdan akar zaman ikiyüzlüden hallice,
Dost eline beş kala, umudu beş geçe.
Bilinmez hallere sebep ahh o puslu zaman
Bilmem ki daha kaç sakat masuma gebe?
Nerdesin ey gözümün feri, gülüşü sahi çocukluğumun?
Kaç şarkı eskitti kulakların , yahut kaç türkü bekledi gemilerin?
Yangın yeri şimdi tüm odalarım, nefessiz enkaz altında.
Duvarları yıkık dökük naçar halde beklemekte.Lakin ne bir ışık var görünen ne bir nida yükselen.
Sahi neydi solumak seni ciğerlerimde, bir yanılsama ya da rüya?
Kış güneşi işte sıcak bir yalan, aylak bir mevsim hücrelerimde.
Bir dolunay beliriyor enkaz aralığında,serseri bir gülüşle,haklıca.
Ansızın geliverdi bir tanrı misafiri edasıyla,
AŞK'İn tecellisiymişçesine sarıp huzur, güvenle tüm saniyelerimi.
Meğer senelerin değiştiremediği gözlerinde bulmuş saniyeler ömrünü.
Bilmem ki nasıl halâ ince ve zarif, o....?
Benliğimin mutlulukla karşılaşmasına vesile
Ruhunmuş geceye doğan.
Dağıldım ya zaten bir milyon parçaya, oysa yeniden doğacaktım küllerimden, yalandı söyledikleri.
Zaman derman idi dertlerime öyle derdi dostlarım hani ilacım belki de hiç olmayan?
Gökyüzünün griliği hiç bu kadar ürkütmemişti gözlerimi ve gecenin karası hiç bu denli sarmamıştı kollarına sımsıkı beni.
Bir dilim mutluluk değil miydi avuç içlerinde can çekişen var olmaya?
Peki, anlıyor artık yürek de akıl gibi, tek mevsimi varmış kiminin,kiminin derdi kimine ulaşılmaz imiş meğer. Sahnedeki rolümü oynamaliyim sade, ezberlediğim gibi sözlerine yorum katmadan.
Bir şiir yazmalı tam da şimdi en karasına gecenin,
Kelimeleri ki aynası olmalı tüm sahnelerin.
Dök kanını, sarhoş ruhlu cefakar dostu kalemimin, sana mürekkep diyenler utansın!
Ve haykır:
Ahh çocukluğum hangi gerçekliğin denizinde kayboldun, hangi yellere tutulamadan.........gençliğim?
Söyle neydi manası bunca haksız çirkinliğin, bitmek bilmez çilesi şu üç günlük illetin? Mankenler bir de ah şu tatlı, şu masum rengarenk....ne de güzeller kalabalık vitrinlerde! Sokaklarsa ozan, kendi kimsesizliğinde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!