Ezelden Ebede Şiiri - Nebi Ünler

EZELDEN EBEDE

Tanrı buyruğu olmalı
Ki… Karışmaktadır bütün alem
Neden, niçin, nasıl? Kafa yormalı.

Ezelden ebede sırtımıza binenler
Nasıl tohumlar taşımışlardı ki
Nuh’un gemisinden inenler

Tevatür; ilk haram, Adem, Havva’yı üzen
Ateşten ateşe mahkummuş, O! lanetlenmiş
Bilemiyorum, düzensizlik kaos, bu nasıl düzen

Bazen bir kıvılcım yolluyorum
Allamelerin sonsuz dedikleri boşluğa
Geri dönmesini umutsuzca kolluyorum.

Tanrı kendine saklamış olmalı esrarını
Ki… Olanı, olmayanı, hiçliği çözemiyorum
Cevapsızım… Neden ister ki kullarının hüsranını!

Yılgın Yağmur söyle için dışın kaç bölüm
Varda yalan, yokta yalan, aynanın önü ardı
Tek cevap; doğmanın karşılığı ölümdür, ölüm.

Kaç ben, sen vardır, yüreğimde, zihnimde?
Bir tutabilsem tokmağını soracağım, bab ı esrar’ın.

Aşiyansız, 14.04.19 – 11.33 Y.Y.