Zaman, kanlı yüreğiyle kirli bir kederin içinden geçerken, tüm yakın ve uzak çağları diriltecek ak yonca bir yüz, bana ezel yıldızım diyordu.
Ben ki; yeni gezegenlere mayalansın diye birçok şiirimi yıllarca suda bekletmiştim. Ömrüm boyunca gecelerin siyah zifiri saçlarını sığınak etmiştim kendime.
Umutsuzluğun kanatlarına asılı olan parçalarımı hangi soluk tutardı. Son istasyonu bekliyordum intihar etmek için.
İçimi donatan ve düşlerimde saklı olan gözlerin bir tatlı sözüyle, altın kanatlı ışıklarda hayat bulmuştum.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
