artık hiç kimsenin hiç kimsesi olmıyıcam
çünkü ben var etmeye çalıştıkça onlar yok ettiler kendilerini de beni de
ben yaşamak isterken yok ettiler yaşama sevincimi özgüvenimi, hayallerimi.,umutlarımı
ben olması için uğraştıkça yok ettiler tükettiler beni işte bu yüzden ben artık hiç kimsenin hiç kimsesi değilim artık🚬
çok güzel hayaller hayatlar düşlerdim
bende herkes gibi
gidiyorum bu şehirden
içim de ölen her şeyimi alıpta gidiyorum
yük olduğum yüreğinden gidiyorum
rahatsız ettiğim her şey için özür dileyerek bir elveda demeden gidiyorum
kokunun sesinin yüzünün olmadığı yerlere gidiyorum
biliyorum ölücem nefessiz kalıcam belki bir daha kimseyi sevmeyeceğim kimseye güvenmiyicen
kapatın tüm ışıkları
çünkü Ben karanlığı daha çok sevdim
o zifiri karanlığı daha çok yakıştırdım hayatıma
esir bir hayatın mahkumuyum ben
neyime gün yüzü
kim bilir belki de ben karanlığının ta kendisiyim
kara sevdam
kimse seçmez kara sevdayı
çünkü imkansızdır sonu olmayan bir sevdadır
ama ben bile bile sevdim
sormayın bana neden kara sevda
imkasızdın sonu olmyandın ama
ilk defa bu kadar çabuk yoruldum
doğrumu yaptım yanlışmı bilmiyorum
içimdeki o cıvıl cıvıl kız çocuğunu
katletnelerine ben müsaade ettim
sorgulamadan yargılamadan kendimi savunmadan bir köşede kendi kendimi bitirdim
yorgun bir kadınım ben
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!