Ezecekmişim! Şiiri - Dursun Yeşil

Hep taşlama şiir yazma diyorlar,
Doğadan, böcekten yazacakmışım.
İhanet edenler kazma diyorlar,
Aslımı bozarak yozacakmışım.

Efendi olunca aptal diyorlar,
Fakirin rızkını her gün yiyorlar,
Dürüstü enayi sanıp sayarlar,
Ben de içip, saçıp sızacakmışım.

Meydanda kepçeyle savurmak kolay,
Hakkını arayan yapıyor olay,
Güçlünün ağzında her türlü kalay,
Yüze gülüp kuyu kazacakmışım.

Bayramda da gelip sataşıyorlar,
Kuyrukları döşte yatışıyorlar,
Mezara sığarlar, itişiyorlar,
Onlarla dünyayı bozacakmışım.

Haksız oluversem derim yüzerler,
Haklıya hâkim yok bulup ezerler,
Milletin içinde baş dik gezerler,
Yetim hakkı yiyip azacakmışım.

Üzüntüsüz bir gün geçmiyor dostum,
Gelen giden vurdu delindi postum,
Ses duyuramadım; ama kin kustum,
Ben hep haksızmışım, ezecekmişim.

Şimdi zararsıza deniyor deli,
Cebi şişkin olan oluyor vali,
Dursunî talebe değildir veli,
El açan garibe kızacakmışım.

Dursun Yeşil –2008