Ezdiğimiz Kır Çiçekleri... Şiiri - Uluğ ...

zamanın birinde çok güzel bir dilruba yaşarmış
padişahın kızıymış ve çok güzelmiş
herkes bütün prensler onu istemeye gelirlermiş taa uzaklardan
duyan güzelliğini,
gören güzelliğini dayanamazmış hiç
bizim fakir de görmüş onu bir gün
ve vurulmuş...
bir ahu gözlü zebun etmiş onu kendine
ama kızın biraz burnu kalkık! ..
biraz da kibirliymiş.
burum kıvırırmış her gelen yakışıklı ve zengine...
oysa ki fakir onu çok sevmiş
ve aldırmadan fakirliğine bir gün
sarayın bahçesinde açmış sevdasını ahu gözlü güzele
ve ol güzel ona çok gülmüş hem de çok
incinmiş yüreciği
kırılmış gururu
''ben demiş nice prenslere hayır derken
sen kim oluyorsun be hey ahmak fakir! ..''demiş
ve bizim fakir dönmüş arkasını
yüreğinde yare vurmuş kendini yollara
ülke ülke
diyar diyar gezmiş senelerce
mecnun olmuş aşkından
ve karşılıksız sevdasından
yeter ki onu bir daha görmeyeyim demiş
içim olmasın yangın yeri
vurmuş yollara senlerce
ve yıllar yıllar sonra dönmüş sevdiğinin
maşukunun yurduna
ve yoldan geçerken birine rastlamış
sormuş dillere destan güzele ne oldu diye
yoldaki adam demiş ki ''ha o mu? ''
''işte şu fakir kulubesinde bir sıska cüce ile evlendi o
onunla o derme çatma evde yaşıyor''
mazlumun ahı mı tutmuş nedir?
olamaz demiş aynı kişi olamaz! ..
o bir padişah kızı neden evlensin çirkin bir cüceyle?
inanamış ama merak da etmiş hani
varmış kulubenin yanına bahçesinde güller varmış kulubenin
beklemiş gizlenmiş bir yere bakmış o çıkarmı diye
ve...
çirkin cüce çıkmış gerçekten kulübeden ve uzaklaşmış o evden
sonra da ahu gözlü dilruba çıkmış bahçeye
karşısına dikilmiş bizim mecnun
demiş ''beni hatırladın mı? ''
kız bakmış bakmış
''hatırladım'' demiş gözleri dolarak
''afedersin'' ama demiş fakir
''beni zengin olmadığım
ve çirkin bellediğin için seçmedin şimdi bu halin nedir? ''
kız da demiş ona
''bak demiş şu gül bahçesine var
ve dediğimi yap beni anlayacaksın sen''
''olur ''demiş fakir mecnun
kız demiş ki
''şu gül sırasına git ve arkandaki bıraktığın çiçeğe hiç bakmadan
ve geri dönmeden en güzelini getir bana''
ve mecnun varmış aynen öyle yapmış
sıra sıra güller derken bir gülü koparacak bakmış daha güzeli var
bari onu vereyim kıza demiş
ve diğeri ve diğeri derken
en güzelini alayım derken gül sırası bitmiş
en sonda tek bir çiçek kalmış
amma kaktüslü
dikenli bir çiçekmiş geriye kalan
ve arkaya da dönemiyormuş çünkü söz vermiş kıza
neyse onu koparmış getirmiş kıza
kız demiş
''o gül bahçesinde bula bula ancak bu dikenli
devetabanı gibi çiçeğimi buldun getirdin bana? ''
ama demiş ki fakir
''daha güzeli var daha güzeli var derken
kala kala buna kaldım ben
ve onu getirdim çünkü demiştin ya bana geri dönmek yok''
işte demiş kız
''bende daha güzeli var daha güzeli var derken kala kala bu sıska,çirkin cüce kaldı bana da...''
''anladım''demiş ''anladım...''

siz de anladınız mı kızın dediğini?
işte güle ulaşmak isterken
biz de nice kır çiçeğini eziyoruz bilmeden
kala kala ne kalıyor elimizde
bir dikenli kaktüs
gül değil ama
kır çiçeklerini ezmeyelim değil mi?
çiçeklerin şahıdır gül amma
kır çiçeklerinin ne suçu var? ...