Ezdide Geçti Şiiri - Nuh Ali Berk

Gönül verdim bir edâlı güzele
Adını kalbime yazdı da geçti
Dalımda döndürdü kuru gazele
Hazan yeli gibi tozdu da geçti
*
Sabrımı zorladı benim bilerek
Her şeyime bir bahane bularak
Bir hışımla kalkıp, hemen gelerek
Suratıma bakıp kızdı da geçti
*
Bu nasıl tutkuydu aman yarabi
Ne der ise ona, olmuştum tabi
Vicdanı olmayan, bir hoyrat gibi
Gönül bağlarımı bozdu da geçti
*
Bilmiyorum ne söylesem o yare
Sanki bu dünyada kaldım biçare
Ben onu sanmıştım derdime çare
Çare değil beni üzdü de geçti
*
İçim sızlıyordu onu gördükçe
Benden kaçıyordu sanki vardıkça
Her gün çıkıp yollarında durdukça
Göz altından bakıp süzdü de geçti
*
Bu duruma ister üzül ister yan
Her insana lazım akıl ve vicdan
Canım içimdeyken hiç acımadan
Sırtımdan derimi yüzdü de geçti
*
Önceleri övdü şimdi de yerdi
Kimin olsa pek zoruna giderdi
Kendine bagladı çok güven verdi
Sonra arasat da yozdu da geçti
*
Boş laflara benim karnım tok artık
Bir değil beş değil sebep çok artık
Ben bittim tükendim gücüm yok artık
Dedikçe daha da ezdi de geçti
*
Yönümü kaybedip yolda şaşmıştım
Sabrım ile bu zorlugu aşmıştım
Seneler dir hep peşinde koşmuştum
En sonunda dudak büzdü de geçti
*
Benim de kendimce var idi yasam
Kul Hızır’ım buydu hep derdim tasam
Kime ne söylesem, kime ne desem
Gönlüme bir mezar kazdı da geçti
Gönlüme bir mezar kazdı da geçti
*
Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)