Ezberleyemediğim Şiiri - Aslı Demirel

Gözler meneviş yumağıyken
Büründüğü ıssızlık çöl soğuğu
Kapamış kapılarını donduruyor soluğumu
Sağır eden sessizlik
Keman telinin kopuğu
Adımlar karakıştan kalma
Sözler zemheri
Yalnızlık bilmediğim bir dildendi
Kabul edemediğim
Ezberleyemediğim
Sevemediğimdi

Çöller buza durur muydu
Tabanımdaki buz yanıkları şahidimdir
Durdu
Vahalardan esti çınlamalar
Aydınlıkları çalınmış kandillerle
Mayalanmadı gök ışığa
Gücüm yetmedi
Öğütülmüş geceden sabah yapmaya

Ve
Özlemlerden kucak kucak
Yalnızlık topladıkça
Diken oldu eller
Dokunmayın tenime
Yasaklandı teselliler

Ve
Hasret bu denli sancılıyken
Kaçışan ayak sesleri sarıldı tüm duvarlara
Öyle bir yalnızlık ki
Dimdik ayakta
İçimde yüreğim yalpa yalpa

Şaşkın
Kala kalmış
Seralardaki zamansız açışlar
Gibi
Ümit yüklü
Bekleyişlerin artığı bu yürek
Dargın şiirlerine
Şiirlerden süzülen taç yapraklarına
Kırgın anlamayan kırmızıya
Aldırmayan maviye

Ah Ah
Öyle bir yalnızlık ki
Dimdik ayakta
İçimde yüreğim yalpa yalpa...

(05 06 2009)