yolun yarısında unutmayayım diye,
avuçlarıma tutturulmuş buruşuk bir kağıtla,
çıkageldim karşına...
hep unuturdum sanıyordum,
ama bunu,
ezberden okuyorum;
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
