Zonguldak'la Hasbihal Şiiri - Gülden Işık

Sana baktım sana en çok kavuştuğum yerden
Ayrılıklarını soludum hatırladığımca
Tanımıyorum desem değil
Ya da unuttuğum…
Gün yirmi dört saat bakışsak da
Göremez oldum seni
Sabır diler oldum vedasız gidişlerine
Sevdiğimden mi ki eski hallerini

Biliyorum…
Çocukluğuma mahçupsun
Vefasızlığın seyrine açık olsa da kolların
Giymek istemiyorsun sana uymayan yenileri
Bir çay içimi kadar affın da yok ki sığınsam anılarına
Güneşini kesen duvarlarını yıksam
Savursam saçlarımı özgür sevinçlerinde

Bütün yazdıklarımı sildim senli düşlerimden
Yüzünü yırtanlar kaldı bir tek ezberimde
Bir de güzelliğine bedel ödeyen sürmeli gözlülerin
Sonunda el salladım alışkanlığıma
Yaşlılığıma verdim ikide bir bakışmak isteyen sevdamı
O sevda ki, yalana çıkarıyor adımlarımı

12 Haziran 2022