Ezberim bozuldu… Şiiri - İsmail Yıldız

İsmail Yıldız
11

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Ezberim bozuldu…

Biriktirdiğim hiçbir salavat yetmedi yüzünü keşfetmeye,
Günlerce yürüdüm, gezgin gibi arşınladım,
Ulaşamadım derinliklerine yüzündeki vadinin…
Gelirken ruhumu terk edeceğimi bilmiyordum rıhtımına avuçlarının,
Avuçların ki ellerimin mayın tarlası korkusu…
Ateşe bile çocukça dalışlar yapan ellerim,
Komşuluğuna bile cesaret edemiyor avuçlarının.
Özlemek bir sınır kasabasında vurmaksa kıyılarına,
Ben her gün mültecisi teninin, her saat müptelasıyım yabancı bakışlarının.
Ararati isyanına kulak ver ne olur akortsuz atışına yüreğimdeki küheylanın,
Aç kollarını da yabancılığımın tehcirine izin ver tenine.
Baba Xanî şahidim, yedi düvel cehennemimdir ırayışın,
Gözlerinin bir an el çekmesi eriyişim,
Asırların kahreden bekleyişidir dudaklarından muaf oluşum.
Ezberimi bozdum..
Batini yanılgısı gözlerimi bir kez daha kopardım sadakatten,
Vaftizlerin en hayırlısına yatırıyorum günahkar bedenimi,
Mahşer günü kıldan köprüyü aşamayacaksa da ruhum,
Şarabi teninin çarmıhına geriyorum tenimi.
İki kapı iki oda biriktirdim tanrıya borçlarımı,
Cennetin kapısını kollarında aralayacak biliyorum,
Adım adım mükafatına yaklaşacak çorak terleyişim.
Tanrıya varmak senin bedeninde harlanmaktır ezberim
Teslimiyet bayrağını çekiyorum hadi sal ordularını,
Yenilerek kirpiklerinin mızrak zehrine,
Gözlerimin tarihini terkisine bırakıyorum dudaklarının…

24 şubat 2009
doğubeyazıt

İsmail Yıldız
Kayıt Tarihi : 15.1.2010 01:36:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İsmail Yıldız