Ezbere Sevdalar Şiiri - Necati Ocakcı

Sana şikâyetim, var sevdiceğim
Acın kara yere, sokuyor beni
Ne derdin var diye, sor sevdiceğim
Ezbere sevdalar, yakıyor beni.

Cennet bağlarında, gezerken sülün
Senin bahçende hiç, bitmez mi gülün?
Engerekten daha, zehirli dilin
Ha akrep, ha yılan, sokuyor beni.

Kanayan yaralar, acı verirken
Hep seni düşündüm, yalnız yürürken
Çile dünyasında, yanıp erirken
Gayya kuyusuna, kakıyor beni.

Bir gün ektiğini, biçiyor eden
Bilirsin bir daha, gelmiyor giden
Sorma sebep nedir, bilmem ki neden?
Şaşı bakan gözler, okuyor beni.

Artık peslerdeyim, kalmadı coşkum
Gönül deryasında, yıkıldı köşküm
Parçalandı kalbim, umutsuz aşkım
Dipsiz denizlere, çekiyor beni.

Süründü içime, sinsi bir sansar
Derdimin adıysa, amansız kanser
Sanki zannedersin, yirmilik enser
Başından sonuna, çakıyor beni.

Necati isyanda, boynu büküktür
Yükü ağır geldi, omuz çöküktür
Üstü; eski- püskü, ciğer söküktür
Aşkın çengellere, takıyor beni,
Ezbere sevdalar, yakıyor beni.