Ezberde ki Kadın Şiiri - Sadık Doğan

beni aramakla bulamazsın gülüm!
gah okyanus içinde bir damla suyum,
gah kavganın tam ortasında okkalı bir yumruk.
adresimi sorarsan:
viran şehrin,
labirent caddesinin,
çıkmaz sokağının,
bilmem hangi nosundayım.

ama sen yine de benden vazgeçme gülüm!
bedenimi arar bulamazsan da
bil ki ruhum seninledir.
ve ne bulursan kendinde
bir diğeri benimledir.

ben yalnızlıkların çocuğuyum gülüm!
taşırım sevdamı gönlümde,
dolaşırım dünyayı karış karış
tutamam hiç kimseyi senin yerinde.

bir ölünün çığlığına gömülmüşüm gülüm!
ceset ceset vururlar beni.
ne o yerdeyim ne bu yerde,
bütün mezarlıklarda bulurlar beni.

seni bana çok görmüşler gülüm!
dün göz gözeydik,
bu gün bilmem nerdesin?
bilirim, seni ilk sevdiğim yerdesin.
her şeyi unuttum,
bir tek sen ezberdesin.

12.07.2005/İzmir