Ey aynalardan utanan adam
Siyahımı beyaz beyazı siyah yapan
Bildiğim tüm doğruları bir çuvala koyup uçurumlardan atan
Ey gönül dostum ezberbozan....
Sürekli önde olmasına rağmen daima geride duran
Akrebi duran saatleri kuran
Gecenin içinde güneşi bulan
Ey gönül dostum ezberbozan...
Dudağına yapışan suskunlukla konuşan
Beynine sıkışan bezginlikle yaşıyan
Gönlünden gönlüme pınarlar taşıyan
Ey gönül dostum ezberbozan...
Kayıt Tarihi : 12.9.2008 17:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!