Ezber Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yüreğimde çöreklenmişsin anam-babam
Ağusunu kanıma karıştıran bir mercanyılanı gibi,
Bu denize bu yağmurlar böyle yağdıkça,
Bakışlarımı böyle çevirip geçmişe baktıkça.
Senin saçlarını bu ay, o eski ay mıdır,
Bilemiyorum.
Bu deniz o deniz midir,
Bu yağmur o yağmur mudur?
Ve sendeki, kendini hala benden gizleyen
Gurur?

Yaşantım bir kara potada eriyen maden,
Direncim frensiz makaralardan boşalan iplik,
Ruhum karanlıklarda şuraya-buraya çarpan gecekuşu,
Bir karasevda rüzgarıdır canıma gel gel eyleyen,
Kendimden öte herbir şeye benzer gibiyim
Paşa gönlün tanıyabilirse;
Ben.

Bilmem ki; derelerden mi toplamışım ben bu canımı?
Cebeli mübahtan mı almışım
Bilmem ki.
Kıyma kıyma kıyıyoprum canımı olanca cömertliğimle,
Pençelerimle, tırnaklarımla, ellerimle,
Sadakalar misali sağıtıp duruyorum senin uğruna,
Karşılığında ne bir hayır beklediğim var,
Ne bir sevap,
İşte bir senin sevdandır el atmış ciğerime,
Bir seni bilir, seni söylerim türkü türkü,
Bir sen yerleştiğin için
Ezberime.

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 61-62/100)