Ezansız Nesil... Şiiri - Mehmet Şahan

Ne günlere kaldı şu garip Vatan,
İnsanlar elemsiz, nesil ezansız!
Böyle mi bıraktı altında yatan,
İnsanlar elemsiz, nesil ezansız!

Sırtına giydiği yeni beğenmez,
Aynaya bakınca teni beğenmez,
Benden türeyenler beni beğenmez,
İnsanlar elemsiz, nesil ezansız!

Ektiği, biçtiği ele benziyor,
Yediği, içtiği sele benziyor…
Dil ile verdiği yele benziyor,
İnsanlar elemsiz, nesil ezansız!

Zarif minareler şehri süslüyor,
Bütün kâr haneler nehri pisliyor!
Bitmez bahaneler zehri işliyor,
İnsanlar elemsiz, nesil ezansız!

Geleceğe dair kaygı duymuyor,
Nefsinden gayrıya saygı duymuyor!
Yaratan’a gerçek sevgi duymuyor,
İnsanlar elemsiz, nesil ezansız!

Edepten, hayâdan, ardan bağımsız,
Anadan, babadan, yardan bağımsız!
Hesaptan, kitaptan, kârdan bağımsız,
İnsanlar elemsiz, nesil ezansız!

Şahan der ey nefsim sakın ha ayma,
Boşu doldurmadan doluya koyma!
Kendini bunlardan bitaraf sayma,
İnsanlar elemsiz, nesil ezansız!