Bir Cuma vakti,
Ezanlar, hutbeler durdu.
Herkes neden, niye diye birbirine soruyordu.
Ulu Cami de,
İmamdı besbelli,
Ağır ağır,vakarla çıktı kürsüye.
Konuştu konuştu…
Kelimeleri, bulutları yarıyor, gökleri deliyordu.
-Hür olmayan insanlar için,
Cuma namazı farz olmaz,
Kale burçlarında,düşman bayrağı varken,
Namaz kılınmaz.
Kelimeler balyoz gibi,
Sokakları, evleri…Ezer gibi gezdi.
Bu ses dağlara, ovalara…
Omuzda yaprak gibi sallanan başlara,
Bir çırpıda ulaştı,
Döndü dolaştı,
Kale burcunda sallanan,
Gavur paçavrasını aştı,
Ve bir köşeye atılan,
Al bayrağımla kucaklaştı.
İşte o gün,
Bir Cuma vakti,
EZANLAR,
Burçlarda birer bayrak oldular.
Ve ipek kanatlarında meleklerin,
Şehitlerle buluştular.
2005.K.Maraş
Kayıt Tarihi : 13.10.2008 16:42:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

selam ve dua ile
TÜM YORUMLAR (2)