Ezân olur,cihânı bekler sâhibi

Kurul bu rûha şöyle firkat gibi
Uyansın aklımın cehâlet yanı.
Seninle bir rüyâ değil ilk defâ,
Görün demek,bu nûru tek insanı.
Hayatsın ey Rahîm,Senindir yine,
Bu yer,semâ,ne varsa birdir yine…
Bakınca,tâ uzakta; gâipteyim
Ki,eşyâdan ziyâde varlık kadar.
Mühürlemiş,bu sırrın esrârı kim,
Kimin bu sayfa,bir anahtar mı var?
Ararken ey Ganî,namazdır yine,
Kapında beş vakitmiş,azdır yine…
Şu an,nasılda secdeler etmesin,
Nasıl uzanmasın bu ellerle bir,
Ahâlisiyle kaç rekat üstündesin,
Kaç âdemî duâdasın ey kabir!
Ve lâkin,onca rûha bir bak yine,
O dem görürsün,akseder Hak yine…
Nihâyet aşkla,artarak,her kata
Yakınlaşır bu sedâ,semâlar gibi;
Bin âlemin azâmeti,nûruyla tâ
Ezân olur,cihânı bekler sâhibi…

* * *