Ezan Okunmadan Evde Ol

"Öyle büyük şeylerde gözümüz olmadı hiç"

Büyük şeyler deyince
Aklıma Koca koca dağlar gelir benim..

Etekleri mor sümbüllü yaylalara uzanan
Gelincik bezenmiş ovalara doğru kıvrılan patikalarda,
Kelebeklerin ardı sıra hoplayıp zıplayan
Kimi sürünün önünde kimi ardında kalan
Kuzular ve oğlaklar...

Çocukların o saf bir o kadar da masum
gülüşleriyle süslenip oyunlarına karışan
Çıplak ayakla ezilmiş çayır çimen kokuları..

Ağaç dallarında ahenge uyumlu kuş cıvıltıları ile
Çiçeklerle raks eden arılar,
Bal taşımada kovanlarına....

Uzaktan bir köylünün yanık sesine
Islık çalarak eşlik eden rüzgar
Ilık ılık bestesiyle ruhları okşamakta...

Derin bir nefes çekince şöyle içime
Annemin fırından çıkarken külünü silkelediği
Üzerinde dumanı tüten ekmeklerin
Buram buram kokusunu duyunca
Açlığım gelir aklıma.

Adımlarımı daha da sıklaştırarak
Takılırım umudun ardına
Gün batımı önde ben peşi sıra.

Taşlık tepesinden bayır aşağıya yol alırım
Akşamın alacasında..

Tek söğüdün dalarına takılırken saçımın telleri
Kuyu başında bir nefeslik mola..

İşte karşıda defne ağacının altında
Nenem abdesli yüzünü siler çemberinin kenarına
Akşam ezanını okundu okunacak....

Yetiştin kızanım der, yetiştin..
"ezan okunmadan evde ol" dediydim sana....

...türkmenkızı...