Ezan Şiiri - Bilal Yavuz

Ezan mabetlerimin taş taş biriken arşı

Ezan içte bir yerde ufka uzanış faslı

Ezan hüzün hüzün yaş ve tılsım tılsım kubbe

Bestelerden ötede sonsuz tavafa habbe

Kulaklarımı söküp diksinler minareye

Doğrasınlar ruhumu ışıktan huzmelere

Ezan köz köz bir hasret ezana arzın gözyaşı

Ezan taş taş eritsin etten gözkapağımı

Erisin ki gözlerim sonsuzluğa açılsın

Küçük bir petek gibi esrârına karışsın

Ezan¸ ezan ruhumda; ruhum ezanda kuyu

Seslendirsin fezalar bu ateşten suskuyu