Ben aklı kıt bir garibim
Size bakar bakar iç çekerim
Dünyayı görür şaşarım
Kalbimi kırsanız küser giderim
Benden bir akıl bekleme
Bir hastalığa kapıldım gidiyorum
Ölümü sabırsızlıkla bekliyorum
Ne zaman ölürüm onu bilmiyorum
Gözlerim küçülüyor kalbim tekliyor
Bir hastalığa kapıldım gidiyorum
Kışın geldiği şu zamanlar hava çok soğuk
Üşüyorum ama havadan mı bilmiyorum
Soğuk havayı seviyorum hissizleşiyorum
Bu kış çok üşüyeceğim sen yoksun çünkü biliyorum.
Bir hayal kurdum sensiz
içinde kimseye yoktu gerek
kuru kalabalık boğar insanı
belki sende olsan yeşerirdi gönül bahçem
belki dünya olmasaydı böyle kasvetli
İhanet bazen bir hançer oluverir
İnsana saplanır içini yakıverir
Bazen bir kurşun kadar sert oluverir
Deler geçer içini çaresizce
İhanet bazen bir kılıç oluverir
Her gün içimde yeni bir umut olacak gibi uyanıyorum
Gökyüzünün maviliğine güneşin sıcaklığına inanıyorum
Derin bir nefes alıp cama çıkıyorum
Gözüm top oynayan
Sağa sola koşuşturan çocukları arıyor
Gördüklerim ise boş sokaklar
Bu şiiri bir kasım gecesi yazıyorum
Sonum ne olacak bilmiyorum hiç
Kafam çok karışık, yaşamaya çalışmıyorum
İstemediğim için belki de yaşamayı
Bu şiiri saat 03:30 da yazıyorum
Bir yaprak olsam keşke
Düşsem ağaçtan
Süzülsem yavaş yavaş
Rüzgara direnmeden, savaşmadan
Düşsem baş ucuna
Veya avuçlarına
Ne kadar kirliyiz değil mi
Yıkasak da çıkmayan bir leke gibiyiz bu dünyada
Kurutup çürüten bir virüs gibiyiz
Sorsak hepimiz çiçek gibiyiz
Yan yana geldiğimiz de birer sinek kapan oluyoruz
Karalanmış bir sayfa gibiyiz
Havada çok keskin bir koku var bu gün
Sanki kar yeni düşmüş toprağa
Yağmur yeni yeni çiselemeye başlamış gibi
kükürt gibi bir koku acı
Tıpkı insanların sözleri gibi
Keskin, bıçak gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!