Ez ve git Şiiri - Servet Balıbey

Ez ve git, yollarına , dizdiğim tüm gülleri
Hissetme, gönlümdeki, sesi kısık hisleri
Geç ve git, az ötede, kaybolan hoş gölgeni
Unutmam, güneş gibi, batırdın güneşleri

Doğusuz, bir batıyım, güneşe hasret gözüm
Şefkatsiz, çok katıyım, sensiz tükendi sözüm
Dilim lal, halim aptal, yaşıyorum bir hayal
Gerçeklere ben küstüm sensizliğe küsmüşüm

İsmim ne unuttum ben bana kavuş ve seslen
Bir sabah vakti güneş doğmadan çıkıp gelsen
O gün ki her gün gibi seni beklerken yolum
Güneşle çıkıp gelsen beni çok mesud etsen

Kahırları, geçiyor saat bir buçuk keder
Duvarları deliyor sensiz sessiz nefesler
Yaş alıyor takvimler sensiz geçiyor günler
Dünler ağlatır beni, senle olan o günler

Halime acı halim ölüm gibi ey zalim
Az önce tükendi söz son sözümsün sevgilim
Kelimeler çaresiz tüm kalemler isteksiz
Seni anmaya doymaz ağıt yakan bu dilim