Ezîza min!
ez bi bim berfek der/biharê
bê dem û bê demsal
bibarim li ser kulîlkê porên te
vemirînim agirê dilê te
bînim ji te re gulmek hêvî
ji dûrî şer û pêvçûnan
ji dûrî dilê xemgîn
ji durî girîyê zarokan
û ji nalînên dayîkan wêdetir
bi şad û bextewarî
na, na, bisekine
ezê ji te re ezman boyax bikim
bi hêşînayî ya rengên jîyanê
bafirokan bifirînim bê ba
bi kenê zarokan
perperîkan bigrim
berdim nav dilê te
û rûnêm li ber derîyê bijangên te
bila ew çax biherike ji dil
hezkirinên bê dawî
ger demsal bizivire zivistanê jî
dilê min germe
û ez na cemidim...
01.04.2018
Ahmet BaygümüşKayıt Tarihi : 1.4.2018 08:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Baygümüş](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/04/01/ez-nacemidim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!