EY DELİ GÖNÜL
Dünyadaki benim tek dostum derken,
Sende mi küs oldun, ey deli gönül!
İçimdeki yangın yakıp küller ken,
Sende mi küs oldun, of deli gönül!
Ahlarla, oflarla bitecek ömür.
Gördün mü şad olup, gülerken bir gün,
Seherlerde başlar nefret dolu kin.
Bu günümden mutlu geçti gitti dün,
Sende mi küs oldun vay deli gönül!
Ahlarla, aylarla bitecek ömür.
Anadan yetimken, babadan öksüz,
Dost olduk sanmıştım gece ve gündüz.
Bağım gazel döktü bülbüller sessiz,
Sende mi küs oldun hay deli gönül!
Ahlarla, haylarla bitecek ömür.
Rızaoğlu, hani can içre candı?
Sarmayan kolların boynumda dondu,
Böyle küs yaşamdan usandı, kandı,
Sende mi küs oldun, oy deli gönül!
Dostsuz mu geçecek, şu kalan ömür?
19 OCAK 2009
FAHRİ BULUT RIZAOĞLU
Kayıt Tarihi : 19.1.2009 12:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anadan yetimken, babadan öksüz, Dost olduk sanmıştım gece ve gündüz. Bağım gazel döktü bülbüller sessiz, Sende mi küs oldun hay deli gönül! Ahlarla, haylarla bitecek ömür.
Beden o hale geldiğinde, gönül h^^al^^a kendi yolunda gitmek isterse, o zaman asıl kıyamet kopar.
Yani, ömrün bir döneminde, gönlün küs olması daha hayırlı Fahri bey:))
Kutlarım şiiri ve sizi, sevgimle, saygımla,
Ünal Beşkese
Rızaoğlu hani, can içre candı?
Sarmayan kolların, boynumda yandı,
Böyle küs yaşamdan, usandı, kandı,
Sende mi küs oldun, oyyy... Deli gönül! ! !
Dostsuz mu geçecek, şu kalan ömür?
sevgili Fahri hocam gönül her zaman akıla karşı drenen biryapıya sahğtir gençliket söz dinlemekz yaşlılıktay aşlanmak istemez şiir harikaydı kutlarım
TÜM YORUMLAR (9)