Eyyam-ı Bahur Şiiri - Ersin Kartal

I.
Sevgilim,
Böylece taştan kuşları kanat çırpar sesinin
Tutuş oluverir ellerimde ellerin bir anda

Yüz yaşında da olsan sesin içimin çocuk sesi
Adımını her atışın göğe doğru bir güvercin;
Adımını her atışın göğe doğru bir maganda
Ve sen yürüyen bereketisin duran bir bahçenin
Başka bir hâl var,
başka bir bâhur bakışlarında.

II.
İşte böylece taştan kuşları göçe durur sesinin
Tutuş oluverir gözlerimde gözlerin bir anda

Yüz yaşında da olsan sesin içimin çocuk sesi
Çünkü sesin;
Tembel bir suya isteksiz dalmak gibi
Çünkü sesin, yaşmaklı bir ana gibi doğurgan
Herkesin ortasında alnıma dayadığın merhaba!
Yine de her şeye rağmen
Bahçeler gezip bulutlar söylemektesin
Başka bir hâl var
Başka bir bâhur adımlarında.

III.
Ve böylece taştan kuşları göçten döner sesinin
Tutuş oluverir ellerimde gözlerin bir anda

Yüz yaşında da olsan sesin içimin çocuk sesi
Adımını her atışın göğe doğru bir güvercin
Adımını her atışın göğe doğru bir payanda
Ve sen karaşın içimin güneşe çekindiği yerisin
Düşünce, iki dizin üstüne düşer
Yaralar söylersin.

Yağmur değil,
Şu kuşlar dinmeli ilk önce;
Başımın ağrısı dinmeli dersin!
Ki yeniden dirilip gönlünce, göynüyesin

Sevgilim,
Yani böylece taştan kuşları kanat çırpar sesinin
Tutuş oluverir ellerimde ellerin bir anda
Adımını her atışın göğe doğru bir güvercin
Adımını her atışın göğe doğru bir payanda