Eyvallah IV Şiiri - Furkan Durusu

Seni görünce lâl olur ağzım dilim
Kanım çekilir boşalır ayağım elim
Tanımlayamaz bunu ne bilim ne ilim
Duygularıma tercüman olmasan da eyvAllah !

Yar hasretiyle öldüm ağlasam ne olur
Burun direklerim çatlamış sızlasa ne olur
Yardan uzakta dakikalar, yıl asır olur
Yel kokunla esmese de eyvAllah !

Aklıma gözlerin gelir yüreğim sıkışır
Yanımda değilsen sevgimle sabrım çatışır
Bir kelamını duyarım ikisi birden yatışır
Ara bulucum olmasan da eyvAllah !

Sen ki benim bakmalara kıyamadığım
Alınca yüzünü avcuma öpmeye doyamadığım
Yazım, kışım, birlikte gülüp birlikte ağladığım
Gözüme yaş olmasan da eyvAllah!

Burada güneş ne batıdan ne doğudan doğar
Bütün gezegen sistemi bir gül yüzüne sığar
Yüzünden mahrum kalan dal kırılır yaprak solar
Benim ışınlarım zararlı desen de eyvAllah !

Hiçbir ressam resmedemez yüzündeki aydınlığı
Yoluna canımı veririm kanımdan olsun gelin kuşağı
Yüzünü asma, gönlünü kırma bana sevmem karanlığı
Ay ışığını kessen de eyvAllah !

Gülümse de gönlümün gözyaşları kurusun
Ellerin şifa, gülüşün bahar, yüzünde efsun
Her ilacın fazla dozu zehir diyen kahrolsun
Zehirim desen de eyvAllah !