Eyvallah Etmem Şiiri - Zeki Günay

Garipler ve çocuklar benim güllerimdir,
Gülümü soldurmam dikenini yoldurmam.
Sevgili ve saygılı olan, baş tacımdır,
Düşmanı ezerim, ezilirim aldırmam.

Dost diyene dost olurum da postu sevmem,
Zalim hain yalancıyı hayatta övmem.
Soyum Âdem ve kasımdır babam asım’dır,
Allah’tan başkanına asla boyun eğmem.

Makama makamdakine elbet saygım var,
Ama makamsız durana eyvallah etmem.
Zalimi boğar, haini ipe dolarım,
Rızkı Allah’tan isterim el açıp gezmem.

Ben ne alta iner nede üste çıkarım,
Gerek kalemle gerek gücümle yıkarım.
Öleceğimi bilsem de bakmam geriye,
Rabbim Allah derim yola öyle çıkarım.

Aldırış etmem ben dilden çıkan her söze,
Nazar değmez, dostun dosta baktığı göze.
Dostu düşmanı da elbet gösterir zaman,
Tükürürüm şerefsiz olan hain yüze.

Kalemimle dostu yazar, düşmanı yıkarım,
Kuran-ı Allah aşkıyla okur tutarım.
Kimler gelirse gelsin ben beni bilirim,
Silahı çeker vatan aşkına sıkarım.

Vatana dost ol düşman olmayı deneme,
Seni kum ederimde elekte elemem.
Unutma kimse baki değil bu dünyaya,
Ben ne zaman ölürüm onu ben bilemem.

Zalime dost olan, bilsin bana hasımdır,
Su içtiğim kap Allah aşkının tasıdır.
Dost elbet ölürüz de ölmemiz pas tutmaz,
Ölen dost şehit, kalanlar hak yolundadır.

Haincik olan elleri boncuk ederiz,
İpe dizer sabır Allah deriz çekeriz.
Her çektiğim boncuğa Fatiha okuruz,
Gelen kâfir nesille hediye ederiz.

İki kan taşırım, Boşnak şanlı Türk kanı,
Serin olur Allah aşkıyla akan kanım.
Solum dert, sağ yanımdan rüzgâr sallar dalım,
Ben Bosnalıyım, feda olsun Türk’e canım.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
27.03.2019