Eyvallah Be Sevgili...Eyvallah

Hani bir titreme alırya,
'Sakarya Türküsü''de Necip Fazıl'ın,
Hani 'Ölünün odası'nda ürperir ya için,
Hani'Mihriban'ın;
Sarı saçları dolanır ya deli gönüllere,
Hani zindandan;
Mektuplar yazılır ya Mehmed'e,
Hani hasret kokar ya
En koyu kıvamında.
Hani yanarsın ya,
'Monna Roza' nın her mısrasında.
Hani Meryem’in,
Yanağında tüy olursun,
Hani İsa'nın dilinde mısra.
İşte aynı bu duyguları tattırdın bana.
Yüreğin, yüreğimde atsın sevgili,
Gözlerin, gözlerimde batsın sevgili...
Bu ne menem hal ki;
Taranıyorum mitralyeslerin hedefinde.
Her mavzer tanesi gözlerin oluyor.
Ve ve ve işte...
Bir yıldız misali kayıyorum hayattan,
Bir damla yaş olup,
Süzülüyorum yanaktan,
Terimle yıkıyorum kaldırımları...
Nefesinde uyanıyor hücrelerim.
Sonra bir garip ruh haleti,
Ve...
Çatlayıp yırtılıyor,
Zehir zıkkım anı yaşamın.
Son buluyor akıntıya kulaçlarım.
Sen bakma bana sevgili,
Seninle ölmek dedim tüm varlığım.
Bana sevmeyi öğreten yanımsın,
Hayata can telaş bakışımsın
Öyle güzel ki vurulmak gözlerinde,
Öyle güzel ki girmek Azrail’le evine,
İnan;
Hiç uğramaz dilime eyvah...
Sana geliyorum,
Eyvallah be Sevgili, eyvallah...