Eyvallah... Şiiri - Sevinç İnal

Nicedir bir fukara musallat
Yürek sokağıma
Her akşam yareniz onunla
Biraz yüzsüzce ama
Sorsan hayır diyor
Dilenciliğim aşka…
Allah versin be fukara!
Sanki ben Karun’um da…
Varda mı vermedik sana
Ne edelim gönlün tarlası çoraksa…

Boş bakıyor bu fukara
Anlamıyor dilimden
Çok laf var ağzında
Sus diyorum bak, yelkovan susta…

Saatler susu yek geçiyor buralarda
Zaman bir uzayan macun kıvamında
Kim bilir hangi asırda rehin kalan yüreğimin
Gözü yanmakta…

Ne kadar uzaksın bana?
Kaç arşın?
Kaç fit derindesin?
Söylesene!
Sevgi hazinemi hangi haramilere
Teslim ettin?
Söyle de inansın fukara…

Uzaksın… Çok uzaktasın
Beyaz güvercinlerin kanatları kanadı
Uçmaktan yorgun kalpleri
Ayaklarına bağladığım sevgimi
Taşıyamadı…

Anlat!
Alevlerin içine düşen çığı
Titreten yalnızlığı
Ayrılığın kuruttuğu ırmağı
Yazı güze döndüren boranı
Anlat gönül ikliminde
Afetin yarattığı kısırlığı
Anlat işte yoksulluğu
Anlat da yansın fukara…

Bilmiyor bu cahil cühelâ
Sevmek zenginlik sanıyor hâlâ
Saf ya…

Oyy diyor
Gözleri yakamoz düşmüş
Deniz dibi gibi
Oyy…
Sesi bildiğin nara
Ben kendimi fakir sanırdım
Sen, çıplakmışsın be ya…

Ben, ben çıplakmışım ha!
Vay be!
Demek kefensizmiş mevta
……………….Eyvallah

“gözüm” dediğim sevgimi üryan edene
Sözüm ne ola..