yalnızlığın en zengini1957
yine akşam oldu
aynı penceremdeyim
yağmur deli gibi yağıyor
elektrikler kesik
yıldırımlar aydınlatıyor
ara sıra gürültülü
karşımdaki sandalye
herzamanki gibi boş
iki kadeh koydum
ikide gül masama
kadehlerden biri dolu
benimki yine boş
anlamam bu gece
yine yanlızlığımı
şerefe diye kaldırıyorum
masanın boş tarafına
sorular soruyorum
dilim döndükçe
cevaplar yine benden
biraz sarhoş kendimce
hadi deyip kalkıyorum
nereye gidecegim
cevabını bilsem
eyvallah diyeceğim
Kayıt Tarihi : 13.3.2009 09:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!