Eyvallah Şiiri - Asi Ayşe

Ne kadar anlamsız sensiz bu şehir
Ne kadar ısız ve soğuk bu yollar
Sokaklar karanlık caddeler ışıksız
Kaldırımlar buz kesmiş yar sensizlik bu olsa gerek
An gelirde gözlerden yaşlar dökülür söz geçiremesin
An gelir ellerin üşür yüreğin üşür ısıtamazsın
Kocaman yatağında dizlerini karnına çekip
Küçücük kalırsın günahlar sırtında kamburlaşır
Sevaplar uzaktan el salar başlarsın sorguya
Ben kimim neden geldim bu dünyaya
Dostunu arasın yârini sorarsın
Baş koyduğun yastığına ses çıkmaz
Koca dünyada tek başına kalırsın
Güvenecek kimsen olmaz ya
İşte o anda seni arar gözlerim
Seni gizler sözlerim bu şehirde sensiz kalsam da ben
Seni sensiz yaşamaksa kaderim eyvallah der çekerim…