Bir başına büyüdük evren cehenneminde.
Ne başımız göğü yararak yükseldi,
Ne ayaklarımız sağlam denecek kadar topraktaydı.
Kaşık kadar yumruğu var insanların,
Epeyi de ağıca sözleri var elbette.
Bakma, ne göğün ne de yerin izlerini taşıyoruz;
Kendimizce örseledik kendimizi.
***
Kulakları nasırlı, elleri yara bere, gözleri oyulmuş insan nesliyken,
Eyvallahımızın başına "hadi" nasıl eklenebilir,
Nereye gidilir halimiz meydanda,
Ne kadar varılır?
Kayıt Tarihi : 10.12.2017 00:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!