Bak, çatından alnımın haince vurulmuştum
İçimde zemheri bir karakış yaşıyordu
Yalnızlığın başkenti aşı boyalı evde
Bir şamdanda usulca altı mum yanıyordu
Aslında biliyordun bütün olacakları
Şahittin yüreğimi yakıp yıkan her şeye
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim