Eyvallah Şiiri - Muhammet Ali Temur

Sürünüyorum ayak izlerinde
her caddede seni arıyorum
kokunun sindiği bir durak yok
kaybettin ya bende ki seni
Eyvallah.yazamıyorum yaşamıyorum belki de
nefes alırken içi yanar mı insanın? söylesene
ya da neleri sığdırabilirim tek nefese?
nefesimi kestin ya giderken,Eyvallah..sokaklardayım,yersizim,sensizim şimdi
sığınacak limanım,gidecek yerim yok
gece oluyor herkes uyuyor,benim uykum yok
uykularımı da aldın ya giderken
Eyvallah..yaşanılası bir dünya kalmadı bana
zaten anlamını yitirmiş hayat
her şey tadından uzak,buruk
ağzımın tadını da bozdun ya giderken
Eyvallah.hayat bir meydan muharebesi İmiş anladım
savaşacak gücüm yok benim
içimde ki "sensizliği" yenemiyorum
cesaretimi de kırdın ya sonunda
Eyvallahşimdi kime konuşsam ağlıyorum
gülecek yüzüm yok,yüzümden utanıyorum
duygularım dağıldı galiba hissizleşiyorum
kalemimi de yaktın ya ataşına
Eyvallahkızamıyorum sana hakkım yok
ben abartmışım bana olan sevgini
korkularına aşk demişim
anlayacağın fazla kaptırmışım sana kendimi
fitursuzca güvenmişim
inancımı yıktın ya tüm insanlığa
Eyvallahölmeden görür müyüm bir kez gözlerini?
ne bileyim bir kez son kez
aklım başımda değil
mantıksız da bıraktın ya beni
EYVALLAH...