Eyvallah ! Şiiri - Nihal Mirdoğan

Dalma gözüm hâ bundan sonra, durup dururken
Ânbeân karanlıklar, demine çekiliyor
Ay ışığına esir düştü göz kapaklarım
Her turna katarına bakışım takılıyor

Bırakın dört bir yönden şaha kalksın yalnızlık
Saatler susmuş amma kanatlar çığlık çığlık
Uzaktan, çok uzaktan ses gelir,bir aralık
Gel gör ki ; Geceler kuş tüyünden dökülüyor

Öyle hüzün ki ;Feryâd figân etmeğe değer
Çığlıklar sessiz sessiz boşalıyormuş meğer
Turnalar hicrâna kol kanat gererse eğer
Yükseklere vuslatın köprüsü çakılıyor

Fezâyı bağlasınlar turna kanatlarına
Ey çilem ! Devâm etme gece inatlarına
Dâhi,gem vurulursa kahırın atlarına
Toynakların ucundan anılar sökülüyor

Dalma gözüm hâ bundan sonra, durup dururken
Gamlı her name-i aşk ömre hatır sorarken
Zamansız ve mekânsız hayalleri sararken
Sevdâ, yârin muhabbet bağına sokuluyor

Bir volkan gibi gayrı,ne de fenâ imiş hâr
Garazım hiç yok amma yakıyor diyâr diyâr
Nerde,gönlümü saran şu ağuş-ı nevbahar
Gök devrilince kızıl kıyamet çok oluyor

Gel berü ey gönlümün şehri ! Gel , bu hâldeyken
Tuna gibi asûde, nazlı akan seldeyken
Gel, gevheri mânâda, gönül adlı ildeyken
Kabuklaşmış sabrımdan içerim burkuluyor

Ol bahtımın takâtı,gökyüzümdeki hilâl
Bin yıllık terennüm bin yıllık hecemle hemhâl
Yıldızlar vuslat içün inerken nedir bu hâl ?
Nar-ı aşktan çaresiz her hücrem, irkiliyor

Dalma gözüm hâ bundan sonra, durup dururken
Aşk deryasına dalıp,meşk yayını gererken
Dalma gözüm hâ ! Sevda ; Sol yanıma vururken
Her sancının peşinde yüreğim sıkılıyor

Bildim ki ; Mağrur mağrur yanıyorum eyvallah !
Aşkı, cefâ adıyla anıyorum eyvallah !
Kâh kevser ırmağından yunuyorum eyvallah !
Kâh yine de aşk od'u sinemi yakalıyor
...Ciğeri yaka yaka, aşka diz çökülüyor

...Eyvallah !