Eyvallah Şiiri - Cuneyd Kuru

Hücremde az yalnız kalmadık seninle,
tırnakla duvara TEK-YOL Devrim kazıdım,
birde seni..
herkes şiir yazar bebeğim,
herkes aşkı yazamaz,..
Eskiden,
yani Denizin kenarında yaşarken ben,
takayla açılırdım suya,
öyle anlatmıştım Çerkez kızına..
Fındık hararla toplanır bizim oralarda,
her yer mezarlık,
Çernobil ölüleri daha taze yavri,
kırikindi yağmurları gibi gelip,geçtiler..
Kerasusu, Aretiası öyle özledim ki..
Asla dönmeyecek kadar..
Buralardan gidiyorum sevgili,
senden,kokundan..
Ben alışığım hasretsizliğe,
iğne deliğinden geçtim belkide ondan,
tüm tezgahlarından geçtik vatanın,
adam gibi sevda yüklendik dar anlarda,
bazen yük olduk yare,
fakat aşksız asla bırakmadık..
Saat yaklaştı,
gitmenin vaktine yetişiyor yelkovan,
bu son veda,
son bir tebessüm,
ve dönüşsüz gidiş yavri.
Hoşçakaldan başka bende bir şey yok,
eyvallah..