Eyvahlar Olsun Şiiri - Zübeyde Yılmaz

sensiz arşınlıyorum taş kaldırımları
yürüyorum sokak aralarında,adımlarım nereye sürüklerse
hayal meyal beliriyorsun düşüncelerimde.
saçlarının siyahlığı gölgeliyor seni
siyahlığı delmek istiyorum nefesimle, başımı sallıyorum
ama nafile...
medet umuyorum titrek sokak lambalarından,
gözlerini seçiyorum sonra
kan çanağı,ağlamış sanki biraz önce.
kaşların sisli perde olmuş, inmiş üstüne...
üzgünler,bitkinler nedeni belirsiz
düşünüyorum bensizlik mi derdi
kulağına fısıldıyorum çaresiz, ürkek
ben geldim bitanem,ben...
bir an gök gürlüyor heybetli
bakışların anlam buldu, tebessüm gül yüzünde
seviniyorum çoçuklar gibi
zil çalıyor eteklerim,seni mutlu ettim diye
gök gürledi gürlemesine de, şimşekler anlıkmış
sevincimde öyle, yarım kaldı boğuldu içimde
gözlerin aynı yıkkın,aynı inanılmaz edayla cevap veriyor...
geçiyorum daha fazla kahrolmamak için gözlerini
sıcacık buseler konduran dudaklarına takılıyorum
sevda şarkılarının en kıdemli bestekarı
gülümsüyor sözde,derin bir esrar perdesi
bir kaç kelime döküldüğünü hissediyorum
yaklaşıyorum bedenine,bilmeceyi çömek istercesine
sonra birden kollarında buluyorum kendimi
sarıyor,sımsıkı parçalamak istiyorsun sanki
canım yanıyor bitanem....dur,...silkiniyorum...

eyvahlar olsun.....
yarım kaldı kudurmuş arzular

______________rüyadaymışım...uyandım...su içmeliyim...