Eyvahlar olsun ki biz aldandık

Bir şey eksik bir şey
Her şeyi tamamlayan şey
Hiçbir şey dolduramıyor yerini
Gezdiğim yerler
Dinlediğim şarkılar
Dolduramıyor yerini
Eksik kalıyor yine o şey
Hep hissetiriyor yokluğunu
Her şeyi tamamlayan şey…!

Aklı oyalasan felsefe labirentlerinde
Esir etsen duyguları pörsüyecek bir tene
Unutmaya çalışsan meyde, sakide, kâsede
Hatırlatır kendini her kendini dinlediğinde
Ip ıssız vicdanınla baş başa kaldığında
Oturur beyninin orta yerine
Ben eksiğim der, sessizce
Her şey eksik oluyor böylece…

Ey sevgili hatırlamıyorum artık yüzünü
Matem giysilerine bürünmüş eşya
Kulaklarımı tırmalıyor müziğin sesi
Uyutmuyor mey beni
Hissedince eksik olan o şeyi
Seni….!

Evet bir şey eksik ki o her şeyi tamamlayan şeydir
O olmazsa tamamlanmıyor hiçbir şey
Benlik sürükler insanı dağların zirvesine
Anlamazsın ki o zirvede gizlenmiş en derin gayya
Dönüversen geriye bir tövbe ile, kurtulacaksın
Ulaşırsan zirveye boğulacaksın!
Eyvah ki eksik bıraktık bir şeyi
O her şeye anlam katan şeyi
Benlik zirveleri gösterdi tırmandık
Önce yorulduk, sonra da yandık
O en derin gayyada uyandık…!

Göz bebeklerinde alevler taşıyorsun
Kalbin kor ve vicdanın buz tutmuş sanki
Her nazarın yakıyor seni
Vicdanında merhamet donuyor sanki
Letaifleri eritiyor kalbin koru
Arzular merdiveni sonsuzdur, ondan sonra öbürü de var
Nefsin rehberin ve menfaat putundur.
Mazlum bir böcektir sana göre
Tırman hele benlik feneriyle merdivenlere
Senden önce nemrutlar çıktı oraya
Sal boşluğa kibir okunu kuleden
Bir ziyaretçin olacak en ummadığın yerden!
Ruhu bedenden koparınca hiddetle
Ne fayda vaveyla?
Ne fayda o zaman tövbe?

Eyvahlar olsun ki biz aldandık
Şu fani dünyayı ebedi sandık….!

Şubat 2013