Eyvah ömrüm Şiiri - Sadık Nergiz

Hayat denen uzun yolda
Ana yan da sevda kolda
sen nefsine hakim ol da
Deme geçti ömrüm eyvah

Ne ekersen biçtiğini
Fark etmezsin geçtiğini
Kanatlanıp göçtüğünü
Uçtu gitti ömrüm eyvah

Kaldı ıssız gönül dağı
Bozuldu gözün odağı
sonunda dalın budağı
Koptu gitti ömrüm eyvah

sadık nergiz kara yağız
Saçlar beyaz dişsiz ağız
Bir su gibi gençlik çağı
Aktı gitti ömrüm eyvah

Biter yaşam tiyatralı
sal sürüyü kır kavalı
yüzümüzde ak sakalı
Kesti gitti ömrüm eyvah

insan yaşamın vandalı
Doymak bilmez hiç ambarı
meçhule giden sandalı
çekti gitti ömrüm eyvah

Kalp kırık gönül yamalı
insandır insanın hamalı
vaktiyle paşa cemalı
Buldu gitti ömrüm eyvah

beklemeden hiç sırayı
dost ile açtı arayı
son düzlükte manevrayı
Bastı gitti ömrüm eyvah

diken battı sinesine
hasreti kar tanesine
Dönüp yaşam sahnesine
baktı gitti ömrüm eyvah

boş kaldı bakışın yönü
bir adım uçurum önü
beni yüzüstü gömün
Dedi gitti ömrüm eyvah

hasretin bakışı âmâ
sırtında hançerli kama
yüreğinden bir kanama
döktü gitti ömrüm eyvah

inandı her gülen yüzün
söylediği her bir sözün
dünya boynuzun da öküzün
güldü gitti ömrüm eyvah

Döndü çarkın makarası
koca çağın fukarası
dönüp bir keyf cigarası
yaktı gitti ömrüm eyvah

Düşeş geldi yaşam zarı
hak kabul etti mezarı
insan denen canavarı
Gördü gitti ömrüm eyvah

Doymadı nefsin galibi
Bilmez ki yaşam mağlubu
Herkesi toprak sahibi
Yaptı gitti ömrüm eyvah

Dert kervanı dizi dizi
Çözüldü yaşamın gizi
omzuna sadık nergizi
Aldı gitti ömrüm eyvah