Eyvah Kalbim Şiiri - Orhan Bektaş

Eyvah eyvah kalbim
Bizi her gün vuruyorlar
Ve biz her gün göğün yedi kat üzerine
Yükseliyoruz
Düşmek için yeniden toprağa
O kutlu yağmuru bekliyoruz...
Sen bunu da unut kalbim
Unuttuğun ne varsa
Unutulmuşların arasındasın nasılsa
Yaslan unutmayana
Kulak ver yalnızca o sese
Seni katına çağıran sese
Hiç kimse bilmese de...
Eyvah eyvah kalbim
Seni vurdular Endülüs te
Buhara'da Bağdat'ta
Bosna'da mavi gözlü bir kadının kucağında
Akdeniz'e akıttılar kanımızı
El hamra nın burclarından
Koştum,koştum sahranın sarımtırak kumlarında
Kanatlarında geçtim tüm dünya üzerinden bir anka kuşunun
Saçlarım dolandı Kubbet-üs sahranın hilaline
Ve o gün bugün vuruyorlar bizi ey kalbim
Bunu da unut...
Bizi vurdular kalbim
Savaşları bitirmek adına
Üzerimize bombalar yağdırdılar
Ekmek niyetine sofralarına katık eylediler
Göbeklerini mazotla doldurmak için
Hiroşima'da Nagasaki de vurdular çekik gözlü çocukları da işte böyle
Ey kalbim bunu da unut...
Hani ey kalbim
Halepçe'de pencereyi açtığımız sabahı
Elma kokusuyla uyanmıştık da
Ciğerlerimize çektikçe kan kusmuştuk
Duvar diplerinde uzanmış büyük annemin turnakları avlu tabanına takılmıştı
İçimiz cayır cayır yanarken derin dönülmez uykulara dalmıştık
Sen bunu da unut ey kalbim
Bir gün elbet bir rüzgar esecek biliyorsun
Nehirden denize çocukların ellerinde
Dünyanın vicdanını tasıyan tabutlar
Okyanus olup taşacak
Sen bunu da unut
Dünya unutmasın utancını...
(Mayıs 2025)
Orhan BEKTAŞ