Eyvah! Eyvah! Şiiri - Adnan Sivri

Eyvah, eyvah!
Derunumda bir sızı, hafakanlar inceden;
Sarıyorken ruhumu, medet dedim Yüceden.
Ağlıyordu gözyaşım, zifirine geceden;
Eyvah, eyvah! Demiştim geçirdiğim ömrüme

Hazan gibi yapraklar dökülüyor birer tek,
Yapa yalnız yollarda nasibime gelen yek.
Aldırmadım ilkinler, geçiyordu safam pek;
Eyvah, eyvah! Demiştim; bitirdiğim ömrüme

Nedametle doluyum, öldürdüğüm dünüme,
Nere baksam pişmanım geçirdiğim günüme.
Sabit kadem eylesem, bundan böyle yönüme;
Eyvah, eyvah! Demiştim; yitirdiğim ömrüme

Bilinmeze yamandım, benliğimin soluna,
Heyulayla uyandım kâbusların yoluna.
Bilir bilmez girerdim nefis şeytan koluna;
Eyvah, eyvah! Demiştim; batırdığım ömrüme

Sağa sola tosladım, her hamlede ıstırap;
Tevazuyla eğildim başım yerlerde turap.
Bozkır olan benliğim, nerelerde taht kurup;
Eyvah, eyvah! Demiştim; yetirdiğim ömrüme
23.10.2009