Eyvah,eyvah Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Eyvah dedim,
içimden bir rüzgâr geçti.
Bir yaprak gibi
mevsimsiz düştüm.
İzim silindi,
kendi gölgeme gömüldüm,
bir ses aradım
ama suskunlukla örtüldüm.

Gecenin koynunda
bir yıldız gibi söndüm.
Adımı unuttum,
harfler bile küskündü.
Belki bir nazar değdi,
belki bir dua eksikti,
kalbim kendi kıyısında
bir sürgün gibiydi.

Yolum yoktu,
yönüm yoktu,
bir kelime bile
tutunamadı bana.
Masiva yüküyle
ağırlaştı ruhum,
hakikat uzak bir seher gibi
yanarak doğdu canıma.

Ama bilirim,
her kayboluş bir çağrıdır;
her soluşta yeniden
filizlenir şiir.
Kalem susmaz,
gönül susmaz;
ve belki bu hüzün de
sonsuzluğa yazılmış
bir naziredir…