Eyvah Aldandık! Şiiri - Cihat Şahin

Boşa geçti bir ömür, eyvah, eyvah aldandık!
Fani olan hayatı, ne yazık sabit sandık.
Çeldi şeytan akılı, gönlü aldattı hisler!
Uzunca bir rüyayı, biz müstemirr hal sandık!

Bitmez sandım gençliği, uçtu gitti bir anda!
Ak kıllarla kaplandı, şakaklarım ve başım.
Aynalara bakınca, gördüm cildi viranda!
Hiç farkına varmadan, elliyi aştı yaşım.

Bir odada yatardık, on horanta dün gibi!
Başımızda ebeveyn, çoluk, çocuk pürneşe.
Nasıl geçti o, yıllar, bir kısacık gün gibi?
Veda ettik ard, arda; ana, baba, dost, eşe.

Kimi gitti ahrete, kimilerse evlendi
Gidenlerden haber yok, kalanlarda endişe!
Kalanların hayali; nice uzun emeldi(!)
Sevk olurken cesetler, yattı ruhlar şu düşe.

Birer, birer çağrıldı, salalarla yakınlar!
Birçok dostum taşındı, kabir denen mekâna.
Kesemedi önünü, ölümlerin “sakın! ”lar,
Belki melek akşama, yapışacak yakana!

Mal, mülk kalır burada, salmıyorlar öteye!
Baki olan o yerde, ne olacak halimiz?
Yapmadık bir yatırım, sonsuz olan atiye!
Kabre mücrim bir ceset, taşıyacak salımız.

Dört şey bizi aldatan, nefis, şeytan ve akran!
Ve de; Hubb-u dünya ki, taptık sanki ona biz.
Teşvik etti fenaya; iblis misal şu ekran!
Madem bizi kandırdı, aldanmayın bari siz!

Bir uykuymuş şu hayat, uyandırdı sekerat!
İdrak ettik gerçeği, lakin kapandı perde!
Berbat etti ukbayı, fısk, fücur ve münkerat!
Lokman çare bulamaz, bizlerdeki şu derde.

Cihat ŞAHİN
08.01.2010-İZMİR