Eyvah Şiiri - Ünal Çağabey

Eyvah dedi asuman
Uçuyorsa elimden duman
Bulutlar bir sonsuzluğa hep
kaçıyorsa eyvah..

Eyvah dedi lambadaki adam
Sokaktaki gölge eyvah dedi
Duvardaki resim konuştu
Camdan çerçevesine
Eyvah dedi..

Eyvah dedi ay'ın gölgesi
Siperde savaşan asker
Kurşun sıyırınca başını
Gece kan kusan ateşe
Gönlünce elini atıp da
Eyvah dedi..

...........

Gündüzden rüyalarınızı haber veren
Kehanetle düşleyen geleceğini
Duyunca kutsal kitabın sesini
Eyvah dedi
Eyvah ki ne etmişim ben
Alfabenin hangi harfinde
Gözlerim karışmış körlüğe,
dudaklarım olmayan hiçliğe..

Geceden başını biri çıkardı
Sinsi bir gölgeyle gündüzün
sonra anladı ki örtmez her yeri
Örtmez karanlığın kanatları
Bir vaveyla koptu evden
Eyvah dedi eyvah
Hangi asumanda uçuyormuşum ben
Görmeden nasıl konuyormuşum ben
Bulutları nasıl eziyormuşum ben
Eyvah ki ne eyvah
Kanatsız kaldım yeryüzünde
Kimse yok artık
Ne ben ne de sen
Herkes işinde gücünde...

21/01/2009
Ünal Çağabey Ş.urfa