Eyvah Şiiri - Muzaffer Karabulut

Gün günü kovalarken,
Ne acılar ne sıkıntılar yaşanır;
Birde bakarsın tükenmiş hayat
Sözdür,sestir.nefestir hayat.
Tükenmekte olan nefes,
Yaklaşmakta olan sondur.
Perde kalkacak,
Anılar gök kubbe altında kalacak.
Niyeydi anlamsız kavgalar,
Niyeydi yersiz tartışmalar,
Niyeydi doyumsuz boğuşmalar.
Niyeydi
Niyeydi
Tanrının sana armağanıydı,
Beden ve enstrümanları.
Beden;gemin,
Enstrümanlar :ses,söz ve nefesti.
Gemi su almakta,
Enstrümanlar süresini doldurmakta.
Bir durağı var bu yolun,
Birde sonu var bu yolun.
Sakın üzülme,gideceğine,
Herşey bitecek diyede
Meraklanma,hayıflanma.
Genetiğin devam edecek,
Yaşam devam ettikçe,
Başka can'larda
Başka canlılarda.
Yokluk yok,
Boyut değiştiriş var,
Uyanış var sonunda.
Kimbilir kaçıncı genetik yapının kaçıncı devamısın,
Kimbilir nerelerde devam edecek geleceğin.
Değermiydi: hırslar,makamlar için yapılan kavgalar,
Değermiydi:bir lokma için akıtılan kanlar.
Kimlerin elleri kirlenmediki.
İnsanın insana yaptığının,yaşattığının bedeli ertelenirde,
Doğaya ihanet edenin asla
Katledersen,bozarsan organizmanın yapısını,
İntikamı çok ağır olur doğa'nın
Ve
Sonu olur bilimin,teknolojinin,insanlığın.
Sonrada tarihe not düşülür
Geldiler ve gittiler.
Hangi nesil yaptıklarının bedelini ödemediki
Hangi ahlar nice nice nesillerin neslini kurutmadıki
Bilki;
Bilim,tıp,tenkoloji çok ilerleyecek,
Belki;
Herşey elimizin altında olacak,
Ama ufacık bir virüs,
Aklını başından alacak tüm insanlığın.
Bize emanetmiş yaşadığımız alem.
Bizim yaptığımızsa oyalanmak hala
Hala uslanmadı insan
Hala inkarda insan
Eyvah
Eyvah ki
Eyvah.