Herkes gülerken ben hep ağladım
Bitmeyen dertleri birbirine bağladım
Oyuncaklar yerine hayatımla oynadım
Çocukluğumu yaşayamadım anne yaşayamadım
Birgün olsun şefkatten yoksun kaldım
Azrail canımı almaya gelmiş gülüm
Senden koparıp götürmek ister beni
Sensiz son dakikalar son saniyelerim
Bembeyaz kefene sarıp götürmek ister beni
Yavaş yavaş yaklaşıyorum ölüme
omzuma yüklenmiş ağır bir yük
çaresiz başımı eğiyorum karasu'da
içimde bir dertki sevgim çok büyük
ağlıyorum yalnız başıma karadu'da
fırtınalar kopuyor sakin yüreğimde
Açmadan soluverdi yüreğimdeki güller
Birden ikiye katlandı bitmeyen hüzünler
Bir sabah kurşuna dizildi bir bir hayaller
Severken ayrılığı öğretti bana o yüzükler
Ancak sevenler anlar bu kötü halimden
Hiç eksilmedin garip gönlünden
Bir gün kurtulamadı senin derdinden
Seni çok sevdi kendi canından
Anlamadın dostum anlamadın sevgiden
Yüzü bir gün olsun gülmedi
Yüreğim titriyor bitanem seni görünce
Sevdan uyutmuyor beni gecelerce
Kalbim alışamadı bitanem sensizliğe
Çileyi sende gördüm gülüm çileyi sende
Ne yapsamda unutamıyorum seni
Gözlerin dolar ağlama istersin
Yüreğindeki acıyı dindiremezsin
Kendin bitirdiğin sevgiyi istersin
Dönüşü yok bu yolun boşa yanarsın
Düşlerinde hayallerinde onu yaşarsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!