Bir deve çöktü,Medine ilinde:
Ay ve güneşi taşıyordu…
Karanlık birden aydınlık oldu,
Gülümsedi yer yüzü,
Sevindirdi garip Eyübü
Coşku içinde eğildi önünde,
“Ey alemi yaratanın ışığı!
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.